ਨਵੇਂ ਸਾਲ ਦੀ ਨਵੀਂ ਦਹਿਲੀਜ਼ ਉਤੇ,
ਦੀਵੇ ਬਾਲ਼ ਕੇ ਮੰਗੀਏ ਖ਼ੈਰ ਯਾਰੋ।
ਵਸੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਜੱਗ ਤੇ ਮਿਹਰ ਹੋਵੇ,
ਮੁੱਕੇ ਈਰਖਾ ਹਿਰਖ਼ ਤੇ ਵੈਰ ਯਾਰੋ।
ਮੋਤੀ ਪਿਆਰ ਦੇ ਹੋਣ ਸੰਗਤਾਰ ਹੰਝੂ,
ਫੁੱਲ ਬਣੇ ਮੁਸਕਾਨ ਹਰ ਮੁੱਖ ਉਤੇ,
ਵਗੇ ਜੱਗ ਤੇ ਪਿਆਰ ਦੀ ਹਵਾ ਠੰਡੀ,
ਪਿੰਡ ਪਿੰਡ ਯਾਰੋ, ਸ਼ਹਿਰ ਸ਼ਹਿਰ ਯਾਰੋ।

-ਸੰਗਤਾਰ

ਉਲ਼ਝਿਆ ਫਿਰਾਂ ਖੌਰੇ ਸੁਲ਼ਝਿਆ ਫਿਰਾਂ
ਪਾਣੀ ਹੋ ਕੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ ਹੀ ਤਰਸਿਆ ਫਿਰਾਂ

ਉਡਾਨ ‘ਚ ਫਿਰਾਂ ਜਾਂ ਧਿਆਨ ‘ਚ ਫਿਰਾਂ
ਬਿਖਰੀਆਂ ਸੋਚਾਂ ‘ਚ ਸਮੇਟਿਆ ਫਿਰਾਂ

ਵਿਰਾਗ ‘ਚ ਫਿਰਾਂ ਵਿਸਮਾਦ ‘ਚ ਫਿਰਾਂ
ਹੋਂਦ ਅਣਹੋਂਦ ਵਿੱਚ ਲਟਕਿਆ ਫਿਰਾਂ

-ਸੰਗਤਾਰ

ਵੇਦਾਂ ਉਪਨਿਸ਼ਦਾਂ ਨੂੰ ਫੋਲ ਫੋਲ ਵੇਖਨੈਂ
ਮੰਦਰਾਂ ਦੇ ਬੰਦ ਬੂਹੇ ਖੋਲ ਖੋਲ ਵੇਖਨੈਂ
ਮਨ ਵਾਲ਼ੇ ਟੱਲ ਸੌਖੇ ਨਹੀਂਓਂ ਵੱਜਣੇ
ਏਦਾਂ ਕਿੱਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਾਅਨੇ ਲ਼ੱਭਣੇ

ਦੁਨੀਆਂ ‘ਚੋਂ ਖੱਟੇ ਹੋਏ ਵਰਾਂ ਤੇ ਸਰਾਪਾਂ ਨੂੰ
ਤੋਲ ਤੋਲ ਵੇਖਦਾ ਏਂ ਪੁੰਨਾਂ ਅਤੇ ਪਾਪਾਂ ਨੂੰ
ਕਿਹਨੇ ‘ਸ੍ਹਾਬ ਰੱਖਣੇ ਤੇ ਕਿਹਨੇ ਕੱਢਣੇ
ਏਦਾਂ ਕਿੱਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਾਅਨੇ ਲ਼ੱਭਣੇ

ਪੂਜਾ ਪਾਠ ਦਾਨ ਤੇ ਚੜ੍ਹਾਵਿਆਂ ਨੇ ਮਾਰਿਆ
ਨਿੱਤ ਅਰਦਾਸਾਂ ਮੱਥੇ ਟੇਕ ਟੇਕ ਹਾਰਿਆ
ਚੰਗੇ ਪਲ ਵਿਹਲੇ ਕੰਮੀਂ ਜਾ ਲੱਗਣੇ
ਏਦਾਂ ਕਿੱਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਾਅਨੇ ਲ਼ੱਭਣੇ

ਸੁਪਨਿਆਂ ਖਿਆਲਾਂ ਦੇ ਸੌ ਕਰੇਂ ਅਨੁਵਾਦ ਤੂੰ
ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਟੇਵਿਆਂ ‘ਚੋਂ ਲੱਭਦੈਂ ਹਿਸਾਬ ਤੂੰ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਤੂਫਾਨ ਵਰ੍ਹਨੇ ਕਿ ਗੱਜਣੇ
ਏਦਾਂ ਕਿੱਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਾਅਨੇ ਲ਼ੱਭਣੇ

ਸਿਫ਼ਰ ਦਾ ਲਾਟੂ ਕਦੇ ਬੁਝੇ ਕਦੇ ਜਗਦਾ
ਬੁਝਿਆ ਨਾ ਦਿਸੇ ਪਤਾ ਜਗੇ ਦਾ ਨਾ ਲੱਗਦਾ
ਰੌਸ਼ਨੀ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਇਹਨੇ ਯੁੱਗ ਠੱਗਣੇ
ਏਦਾਂ ਕਿੱਥੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਾਅਨੇ ਲ਼ੱਭਣੇ

-ਸੰਗਤਾਰ

ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ
ਪਾਣੀ ਵਿੱਚ ਚੰਨ
ਚੰਨ ਉੱਤੇ ਰੌਸ਼ਨੀ
ਰੌਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ ਸੂਰਜ

ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਨਦੀ ਵਿੱਚੋਂ ਅੱਖ ਵੇਖਦੀ
ਅੱਖ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ
ਕੀ ਅੱਖ ਵੱਖ ਵੇਖਦੀ?

-ਸੰਗਤਾਰ

ਅੱਖੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣ ਜਿਹੜੇ ਲੱਗਦਾ ਉਹ ਸੁਖੀ ਪਰ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਬੀਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਉੱਤੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਰਾਤਾਂ ਕਿੰਞ ਜਾਗ ਜਾਗ ਕੱਟਦੇ ਨੇ
ਘੁੰਮਦੇ ਨੇ ਦਿਨੇਂ ਸੁੱਤੇ ਸੁੱਤੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਕਿਹੜਿਆਂ ਸਿਆਲਾਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦੇ ਨੇ
ਖੇੜਿਆਂ ਨੇ ਜਿਹੜੇ ਬਾਗੋਂ ਪੁੱਟੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਰੋਜ਼ ਕਿਹੜੇ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਉਡੀਕਦੇ ਨੇ
ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਖਿਆਲ ਪੁੱਠੇ ਪੁੱਠੇ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਕੱਟ ਕੇ ਬਣਾਉਣਾ ਫੰਧਾ ਲੋਚਦੇ ਨੇ
ਪੀਂਘ ਨੂੰ ਤ੍ਰਿੰਜਣਾ ਦੀ ਰੁੱਤੇ

ਅੱਖੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣ ਜਿਹੜੇ ਲੱਗਦਾ ਉਹ ਸੁਖੀ ਪਰ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਰੋਂਦੇ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ
ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਸੂਲ਼ਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਚੁੱਭਦੇ ਕਲੀਰੇ ਬਾਹੀਂ
ਤੋੜ ਤੋੜ ਖਾਵੇ ਫੁਲਕਾਰੀ
ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਯਾਦ ਲੱਗੇ ਕਰਦੀ ਦੋਫਾੜ ਦਿਲ
ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਫਿਰੇ ਸੀਨੇ ਆਰੀ
ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਜੋਕਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਇੱਕ ਇੱਕ ਵਾਲ਼ ਲੱਗੇ
ਪੀਵੀ ਜਾਂਦਾ ਰੱਤ ਸਿਰੋਂ ਸਾਰੀ
ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ ਆਉਂਦੇ ਆਉਂਦੇ ਰੁਕ ਜਾਣ ਸੱਜਣਾ ਦੇ
ਸੁਪਨੇ ਵੀ ਹੋਣ ਇਨਕਾਰੀ

ਅੱਖੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣ ਜਿਹੜੇ ਲੱਗਦਾ ਉਹ ਸੁਖੀ ਪਰ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹੜਾ ਕੋਈ ਖ਼ਤ ਪਾਇਆ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹੜਾ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਖਿੜੇ ਭਰੇ ਬਾਗ ਵਿੱਚ
ਇੱਕੋ ਫੁੱਲ ਦਿਸੇ ਕੁਮਲ਼ਾਇਆ
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸਵੇਰ ਕਿੰਜ ਚੜ੍ਹੇ ਕਿੰਜ ਸ਼ਾਮ ਪਵੇ
ਕਿਹੜੀ ਮਜਬੂਰੀ ਜਾਲ਼ ਪਾਇਆ
ਐਵੇਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸਾਂਝ ਡੂੰਘੀ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਹੁੰਦਾ
ਐਵੇਂ ਨਹੀਂਓਂ ਜਾਂਦਾ ਦਿਲੋਂ ਲਾਹਿਆ
ਸ਼ਾਇਦ ਕਿ ਝੂਠੇ ਮੂਠੇ ਅੱਖਰ ਦੋ ਲਿਖਣੇ ਨੂੰ
ਤੁਪਕਾ ਵੀ ਖੂੰਨ ਨਾ ਥਿਆਇਆ

ਅੱਖੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣ ਜਿਹੜੇ ਲੱਗਦਾ ਉਹ ਸੁਖੀ ਪਰ
ਉਹੀ ਜਾਣੇ ਜਿਹਦੇ ਨਾਲ਼ ਬੀਤੇ
ਘੋਲ਼ ਘੋਲ਼ ਕੱਚ ਟੁੱਟੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਪਾ ਲੂਣ ਹੰਝੂ
ਘੁੱਟ ਘੁੱਟ ਜਾਂਦੇ ਕਿੰਞ ਪੀਤੇ
ਧਾਗੇ ਪਾ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਵਾਲ਼ੇ ਸੂਈਆਂ ਵਿੱਚ ਫੱਟ
ਇਸ਼ਕੇ ਦੇ ਕਿੰਞ ਜਾਂਦੇ ਸੀਤੇ
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮਾਰੂਥਲਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹਿ ਕੇ ਹੰਝੂਆਂ ਦੇ
ਕਿੰਨੇ ਮੋਤੀ ਦਾਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੀਤੇ
ਫੇਰ ਵੀ ਨਾ ਸੁਣੀ ਰੱਬ ਫਟ ਚੱਲੇ ਦਰਦਾਂ ਦੇ
ਸੋਕਿਆਂ ਨੇ ਸਾੜਤੇ ਪਲੀਤੇ
ਅੱਖੋਂ ਦੂਰ ਹੋਣ ਜਿਹੜੇ
ਲੱਗਦਾ ਉਹ ਸੁਖੀ ਪਰ
ਉਹੀ ਜਾਣੇ ਜਿਹਦੇ ਨਾਲ਼ ਬੀਤੇ।

-ਸੰਗਤਾਰ

ਬੰਦੇ ਸਾਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ,
ਪਰ ਵਿੱਚ ਸਰਹੱਦੀ ਕੰਧ ਤਾਂ ਹੈ,
ਕੋਈ ਨੇੜੇ ਦਾ ਕੋਈ ਦੂਰ ਦਾ ਏ

ਬੰਦੇ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਬੰਦੇ ਦਾ
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਕੋਈ ਸਬੰਧ ਤਾਂ ਹੈ,
ਕੋਈ ਨੇੜੇ ਦਾ ਕੋਈ ਦੂਰ ਦਾ ਏ

-ਸੰਗਤਾਰ